حضور نخبه‌های بومی، تنور انتخابات این دوره را گرم خواهد کرد حجت عبداللهی‌پور انتخابات دوازدهمین دورۀ مجلس شورای اسلامی، به‌عنوان مهم‌ترین اتفاق سیاسی بعد از ناآرامی‌های یک سال اخیر در سپهر سیاسی ایران شناخته می‌شود و از همین‌رو، مشارکت مردم در این رخداد بسیار مهم و سرنوشت‌ساز است؛ چراکه آن‌ها با آمدن به پای صندوق رای، از یک سو، رشد و تعالی فرهنگ سیاسی کشور را متذکر می‎‌شوند و از سوی دیگر، مقبولیت حاکمیت را تأیید می‌کنند. استقبال حداکثری مردم از انتخابات برای هر نظام و حکومتی مهم است و این امری بدیهی و روشن است، زیرا نظام‌های سیاسی برای بقاء خود به همراهی و رضایت‌‌مندی مردم محتاجند. بنابراین اگر در کشوری مردم به صندوق‌های رأی پشت کنند، در پس‌زمینۀ این اتفاق، پیام‌های هشداردهنده و نگران‌کننده‌ای برای حاکمان آن نهفته است. طبیعتاً با توجه به بحران اقتصادی، سیاست‌های کلان و جایگاه کشور در سال‌های اخیر در منطقه و جهان، مشارکت حداکثری مردم در انتخابات پیشِ رو اهمیت بسیار زیادی دارد. بدون‌تردید رای‌دهی مردم به‌منزلۀ عمل به وظیفۀ اجتماعی و قانونی خود است در قبال جامعه و سرنوشت آن. آن‌ها نه تنها با این کار مشت محکمی به دهان بیگانگان و ابرقدرت‌ها می‌کوبند؛ بلکه بر مقبولیت مردمی نظام جمهوری اسلامی ایران نیز تأکید می‌کنند. از همین‌رو، حضور مردم در انتخابات در فرهنگ سیاسی ایران از حساسیت بالایی برخوردار است. استان بوشهر یکی از نقاط حساس و استراتژیکی است که همواره در رویدادهای انتخاباتی و سیاسی کشور حضوری نقش‌آفرین داشته است. استانی که در بطن خود، ثروت‌های خدادادی بی‌شماری جای داده و به‌واسطۀ وجود صنایع عظیم نفت و گاز، در اقتصاد کشور نقشی مؤثر و تصمیم‌ساز داشته و دارد. در این نوشتار، با نگاهی به حوزۀ انتخابی جنوب استان، وضعیت این منطقه را در آستانۀ دوازدهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی از نظر خواهیم گذراند. جنوب استان که متشکل از چهار شهرستان عسلویه، جم، کنگان و دیر است، نه تنها از حیث اقتصادی، بلکه از لحاظ سیاسی همواره به‌عنوان یک منطقۀ استراتژیک و فوق حساس شناخته شده و می‌شود. بدون‌تردید فردی که قرار است به‌عنوان نمایندۀ مردم این حوزه راهی مجلس شورای اسلامی شود، به نسبت دیگر حوزه‌های انتخاباتی استان، مسئولیت سنگین‌تری برعهده دارد؛ چراکه این منطقۀ صنعتی، مسائل و مشکلات خاص خود را دارد که تنها ساکنان و کارکنان آن عمق این مسائل را درک می‌کنند. طبیعتاً پشت این تمدن صنعتی و فعل و انفعالات شیمیایی و اقتصادی در جنوب استان، دردها و رنج‌هایی پنهان شده است که مرتفع شدن آن‌ها از عهدۀ فردی جسور، آگاه، دغدغه‌مند، مردم‌دار و باسواد برمی‌آید که از قدرت لابی‌گری بالایی هم در رده‌های بالاتر و وزارتی برخوردار باشد. با نگاهی به عملکرد و رویکرد نمایندگان پیشین و کنونی این منطقه در مجلس شورای اسلامی مشخص می‌شود که آن‌ها در بخشی از رسالت‌های خود در حوزه مردمی بازمانده‌اند و نتوانسته‌اند که برای کاهش یا درمان برخی از زخم‌ها و دردهای این آب و خاک مؤثر باشند که این ریشه در دو چیز دارد؛ یکی قدرت لابی‌گری بالایی نداشته‌اند و دیگری بنا به دلایل نامعلومی نخواستند که تلاش بیشتری برای رفع این مشکلات بکنند که در رأس آن‌ها آلودگی‌های هوا و محیطی قرار دارد. شیخ موسی احمدی، نمایندۀ کنونی این منطقه در مجلس شورای اسلامی که در دورۀ نهم نیز در مجلس حضور داشته، با وجود اینکه نائب‌رئیس اول کمیسیون انرژی مجلس در دوره یازدهم است، اما در پیشبرد بسیاری از اهداف و خواسته‌های مردمی در این منطقۀ صنعتی موفق ظاهر نشده و برّا و مؤثر عمل نکرده است. البته در طول این چهار سال، کارهایی را انجام داده ولی در مجموع عملکرد وی به‌عنوان نماینده مردم در یک منطقۀ استراتژیک و صنعتی رضایت‌بخش نبوده است. هرچند گاه نماینده تلاش کرده ولی برخی از جریان‌های نفوذ در مراتب بالاتر با مانع‌تراشی و لابی‌گری‌های حرفه‌ای مانع از محقق شدن مطالبات و پیگیری‌های او شده‌اند! اینک در انتخابات پیش‌روی مجلس، در حوزه جنوب استان با تعدد نامزدهای انتخاباتی مواجه هستیم که هرچند بیشتر آن‌ها تجربۀ حضور در رقابت‌های انتخاباتی را تاکنون نداشته‌اند ولی تحصیلات بالا و کارنامه‌های پرباری را در حوزۀ صنعت و امور اجرائی دارند. حضور این افراد در عرصه انتخابات این دوره، قطعاً راه شیخ موسی احمدی را برای حضور دوباره در مجلس شورای اسلامی دشوار خواهد کرد. بدون‌تردید حضور این نامزدها از رفتن انتخابات به سمت انتخابات احساسی و قبیله‌ای در این منطقه کم خواهد کرد؛ چراکه مردم این حوزه که در دوره‌های قبل مشارکت خوبی در انتخابات داشته‌اند، به دنبال انتخاب نماینده‌ای هستند که به‌خوبی فرصت‌ها و تهدیدهای این منطقه صنعتی را بشناسد و با برنامه‌ریزی و تدوین برنامه‌های اصولی و عاری