حجت عبداللهی‌پور – حکایت مردم جنوب استان با صنعت، حکایت غریبی است؛ صنعتی که قرار بود برای آن‌ها رفاه و توسعه بیاورد، نه آلودگی‌ و بیماری‌های گاه ناعلاج! ولی در این سال‌ها سهم ساکنان این منطقه از صنعت، بیشتر آلودگی و دردهای ناخوانده بوده است تا توسعه. این آلودگی حاصل از فعل و انفعالات شیمیایی صنایع نفتی و گازی مستقر در جنوب استان، نه‌تنها ریه‌ها را نشانه گرفته، بلکه روان ساکنان و کارکنان این منطقه را نیز درگیر خود کرده است.

این حقیقتی است که تنها افرادی می‌توانند آن را درک کنند که در این محیط آلوده شب و روز کار یا زندگی می‌‌کنند؛ حقیقتی که مدیران پروازی و غیربومی پتروشیمی‌ها و شرکت‌های صنعتی در عسلویه و شهرهای دیگر جنوب استان کمتر با آن مواجه شده‌اند و اغلب با برگزاری فرمالیته کارگاه‌های آموزشی و محیط زیستی با مشارکت مؤسسات غیربومی و آمارهای دروغین، تلاش می‌کنند صورت مسئله را پاک کرده و همه‌چیز را عادی جلوه دهند

آلودگی کشنده صنعت پتروشیمی برای مردم  استان بوشهر است و برکاتش برای مردم مناطق دیگر!

البته برخی از پتروشیمی‎ ها و صنایع مستقر در استان، در راستای مسئولیت‌های اجتماعی، عملکرد نسبتا رضایت‌بخشی در حوزه آگاهی‌بخشی و پویاسازی جوامع محلی، پاکسازی سواحل و توسعه فضای سبز منطقه، توسعه زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی در برخی از روستاهای شهرهای جنوبی، برگزاری جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های فصلی و مناسبتی در این شهرها داشته و دارند؛ اما این کارها با توجه به حجم آلودگی‌هایی که در طول سال روانه ریه اهالی این شهرستان‌ها می‌کنند، کافی نیست!

بدون‌تردید این منصفانه نیست که آلودگی کشنده صنعت برای مردم شهرهای جنوب استان باشد و برکاتش برای مردم مناطق دیگر! قطعا این دردناک است برای ما اهالی این منطقه صنعتی، وقتی که زمزمه ساخت بیمارستان نفت در شیراز به گوش‌مان می‌رسد و نمایندگان این شهر در خلأ بی‌دغدغگی و سهم‌خواهی نمایندگان استان ما، مصرانه پیگیر تحقق آن در شهر متبوع خود باشد!