فعالان اشتباهی میدان را به فعالان واقعی اجتماعی باز پس دهند !

امروزه با گسترش فضاهای فرهنگی و افزایش توان قدرت رسانه ها ، بویژه رسانه های مجازی فرصتی بسیار عالی در اختیار تمامی نخبگان در عرصه فعالیت های اجتماعی،سیاسی،اقتصادی و …قرار گرفته است تا زبان گویای جامعه خویش باشند و مشکلات،چالش ها و موانعی را که گاها از دید مسئولان زیربط نیز مخفی می مانند را صریح و بی پرده معرفی نمایند و در جهت رفع آنها تلاش و تصمیم گیری شود . آنچه مسلم است اینست که در هر جامعه ای و در هر بازه ی زمانی شاهد چالش هایی هستیم که لازم است برای گذراز آنها مراحلی از جمله : شناسایی ، بررسی ، ارائه ی راه حل و پیگیری تا مرحله رفع طی شود.

بدون شک همیشه افرادی هستند که علاوه بر نگاه واقع بینانه و داشتن علم کافی و تیزبینی ، بطور مستقیم نیز با مردم و جامعه در ارتباط متقابل هستند و علاوه بر علاقه به حل مشکلات و مسائل جامعه از دانش کافی نیز در این زمینه برخوردارند.این اشخاص را میتوانیم بهعبارتی فعال اجتماعی بخوانیم.

و در واقع همین افراد هستند که با ابتکار عمل خویش از گذشته تا کنون موانع بسیاری را از پیش پای جامعه کنار زده اند و مسیرپیشرفت را هموارتر کرده اند و مسلم است که فعالیت خودجوش این دسته از افراد در زمینه ها و عرصه های مختلف موفقیت آمیز و باعثحل چالش ها شده است .

در سال های اخیر افراد زیادی با نام فعال اجتماعی در رسانه های مجازی به صورت گسترده به فعالیت پرداخته اند که بسیاری از آناننیز در این راه بسیار موفق بوده اند .

این افراد از طریق ارتباط با مردم و مسئولان بصورت مستقیم یا از طریق رسانه ها ، راه اندازی کمپین های متعدد و … باعث تاثیراتشگرفی بر روند سیاست گذاری ها و حتی سمت و سو بخشیدن به بسیاری از تصمیمات مهم و سامان بخشیدن به بسیاری از چالش هاو معضلات جامعه خواهند شد .

اما، آنچه در این میام موجب تنش و اختلافات شدید و حتی سکوت محض و انزوای صد در صد بسیاری از نخبگان و روشن فکران دراجتماع امروزی شده است ، وجود فعالان به ظاهر روشن فکر است که گاها حتی از کوچکترین مسائل اجتماع نیز اطلاعی ندارند!

این نکته بر همگان واضح و مبرهن است که هر فعال اجتماعی آگاه ، تفکرات خویش را در جهت حل چالش ها ، رفع موانع ،بررسی آنها و…با شجاعت و بدون کوچکترین ترس و البته با رعایت چارچوب مشخص و مقبول، ارائه میکند .

در واقع فعالان اجتماعی واقعی ، بیش از آنکه بدنبال خودنمایی و ترفیع جایگاه و یا شناساندن خود به اجتماع باشند ، خالصانه بدنبال شناسایی و حل مسائل و معضلات هستند ومیتوان گفت وجه تمایز و بارزترین تفاوت فعالان اجتماعی واقعی با سایرین ، در همین نکتهاست.

همه ما بارها شاهد تنش زایی برخی فعالان اجتماعی بوده ایم، این اشخاص به جای ارائه مسالمت آمیز اندیشه ها ی نو و راه حل هایمنطقی به جنگ ، توهین، تمسخر های نابجا پرداخته و این مساله دقیقا ناشی از همان عدم برخورداری از سواد رسانه ای و اجتماعیکافی می باشد .

لذا الزامی است ، افرادی که خود را فعال اجتماعی می دانند علاوه بر برخورداری از دانش لازم ، از موضوعی که قصد ارائه آن را دارنداطلاع کافی داشته باشند ، گاها دیده شده بعضی از فعالان اجتماعی حتی از تشخیص نهاد ،سازمان یا مسئول مرتبط با موضوع نیزناتوان اند.

وظیفه هر فعال اجتماعی است که قلم و زبان خویش را در مسیر پیشرفت اجتماع و حل مسالمت آمیز مسائل به کار گیرد و این نکته رابداند که انتقاد و ارائه ی راه حل تنها با وجود ادله مناسب و روشن ارزشمند است و این مهم محقق نمیشود مگر با داشتن علم و اطلاعکافی.

اما مسیر اشتباهی که امروزه بسیاری از فعالان اجتماعی در پیش گرفته اند تخریب است ! مسیری که صدمات جبران ناپذیری بر بدنه اجتماع و نظام سیاسی و اجتماعی وارد می کند .

هر فعال اجتماعی موظف است تنها مواردی را بیان کند که علاوه بر اینکه از آن موارد علم و اطلاع کافی دارد ، راه حل های به مراتب مناسب تری نیز برای آنها ارائه نماید که صد البته در این میان لازم است میزان امکانات مرتبط و موجود جامعه را نیز در نظر گرفته وصادقانه و واقع بینانه قدم در این مسیر بگذارد.

گاهی مشاهده میشود برخی از افرادی که خود را فعال اجتماعی می نامند ، دست روی ساده ترین و بی اهمیت ترین مسائل گذاشته ( مسائلی که حتی ارزش مطرح شدن نیز ندارند ) و از مهم ترین و پرچالش ترین مسائل روز باز می مانند.

بنابراین ضروری است که هدف یک فعال اجتماعی : خودنمایی، جلب توجه و یا منع توجه جامعه به مسائل مهم نباشد !

و آنچه در این مبحث باید مورد توجه همگان قرار گیرد اینست که شاید اکنون زمان آن رسیده است که “فعالان اشتباهی” میدان را به فعالان اجتماعی واقعی و نخبگان این عرصه باز پس دهند…

باشد که پس از آن شاهد رشد و شکوفایی اندیشه های ارزشمند بسیاری در جامعه خواهیم بود .